આંધળી માનો કાગળ

અમૃત ભરેલું અંતર જેનું સાગર જેવડું સત
પૂનમચંદના પાનીયા આગળ ડોસી લખાવે ખત
ગગો એનો મુંબઇ કામે ગીગુભાઈ નાગજી નામે !
લખ કે માડીને પાંચ વરસમા પહોંચી નથી એક પાઇ
કાગળની એક ચબરખી પણ મને મળી નથી ભાઇ
સમાચાર સાંભળી તારા રોવું મારે કેટલા દહાડા ?
ભાણાનો ભાણિયો લખે કે ગગુ રોજ મને ભેળો થાય
દન આંખું જાય દાડિયું ખેંચવા રાતે હોટલમાઁ ખાય
નીત નવા લૂગડાં પહેરે પાણી જેમ પૈસા વેરે !
હોટલનું ઝાઝું ખાઇશ મા રાખજે ખરચી ખૂટનું માપ
દવાદારૂનાં દોક્ડા આપણે ક્યાંથી કાઢશું બાપ ?
કાયા તારી રાખજે રૂડી ગરીબની એ જ છે મૂડી !
ખોરડું વેચ્યું ને ખેતર વેચ્યું કૂબામાં કર્યો છે વાસ
જારનો રોટલો જડે નહિઁ તે દી તો પીઉં છું એકલી છાશ
તારે પક્વાનનું ભાણું મારે નીત જારનું ખાણું !
દેખતી તે દી દળણા પાણી કરતી ઠામે ઠામ
આંખ વિના હવે આંધળાને હવે કોઈ ન આપે કામ
તારે ગામ વીજળી દીવા મારે અહીં અંધારા પીવા !
લિખિતંગ તારી આંધળી માના વાંચજે ઝાઝા જુહાર
એકે રહ્યું નથી અંગનું ઢાકણ ખૂટી છે કોઠીએ જાર
હવે નથી જીવવા આરો આવ્યો ભીખ માંગવા વારો !
( ઇંદુલાલ ગાંધી )